Provocatief coachen
Provocatief coachen
Provocatieve coaching is een allesbehalve vrijblijvende vorm van coaching. In ditgeval wordt de medewerker op ongebruikelijke wijze geprikkeld om in beweging te komen.
Doordat medewerkers soms nogal vervlochten raken (sommigen duiden het aan als ‘vastgeroest’) in bestaande patronen, kan het zelfs voor de welwillendste en meest ervaren coach zeer moeilijk blijken deze medewerkers daarvan los te krijgen.
De medewerkers blijven vastzitten in hun vooronderstellingen en ze blokkeren daarmee voor zichzelf en hun omgeving allerlei routes die naar verlossing leiden.
Enkele eenvoudige voorbeelden zijn:
– “Zo doen we dat hier niet, dat wordt toch niet geaccepteerd.”
– “Daar heb ik nog nooit iets goeds uit voort zien komen.”
– “IK heb geen probleem. ZIJ hebben een probleem.”
– et cetera ...
Teneinde de medewerkers los te krijgen van deze en talloze andere mogelijke
vastgeroeste patronen, is het zaak ze in hun overtuigingen te ‘schokken’. Daartoe kunnen onder meer provocatieve interventies bij het coachen worden aangewend.
De veronderstelling daarbij is, dat de medewerker pijn of ongemak moet ervaren, om ervan overtuigd te raken dat verandering wenselijk is en dat de bestaande inzichtenniet onwrikbaar zijn.
Onder provocatief coachen vallen ook zogenoemde onorthodoxe interventies. De mogelijkheden voor onorthodoxe interventies worden feitelijk alleen beperkt door de fantasie van de coach.
Het doel van dergelijke interventies is het ontregelen van de coachee, waardoor diens vooropgestelde denkbeelden tijdelijk buiten bedrijf gesteld raken, zodat we vervolgens als coach met onze nieuwe inzichten een vruchtbare bodem bewerken bij dat individu:
Een onorthodoxe interventie is een onregelende bemoeienis of tussenkomst in de werkelijkheid van de klant, die tot beweging leidt in diens systeem van denken, voelen en doen.
Er zijn gevallen gedocumenteerd8 van coaches die constateerden dat hun gesprekspartner feitelijk fysiek bekneld zat met een bepaalde emotionele situatie en daaraan uitdrukking gaf door zelf ook een fysieke beknelling te vertonen, zoals een afgeknepen, nasale stem, zodra de betreffende kwestie ter sprake kwam bij de coach.
Als onorthodoxe interventie vroeg de coach de coachee om spontaan te blaffen zoals een hond dat doet. Daarmee kwam de fysieke blokkade bij de coachee (die bereid bleek om hierin mee te gaan) uiteindelijk ‘los’ en werd het verband duidelijk tussen de emotioneel beklemmende werkervaring en de fysieke omzetting die de coachee zichzelf onbewust had opgelegd.
Er zijn talloze, vergelijkbare voorbeelden uit het zenboeddhisme bekend, waarbij zenmeesters hun leerling bijvoorbeeld een oorvijg verkochten en daarmee de aanzet gaven tot diens beoogde ‘verlichting’. Ontregeling als katalysator van schoksgewijze Individuele ontwikkeling.