Zelfsturende teams

 Zelfsturende teams

Een specifiek type team is een zelfsturend team. Het begrip zelfsturend team staat de

laatste jaren behoorlijk in de belangstelling. Onder een zelfsturend team wordt een

samenwerkingsverband van mensen verstaan die toewerken naar een doel, en

daarvoor een relatief grote verantwoordelijkheid en taakautonomie toebedeeld hebben

gekregen. Naast het begrip zelfsturend team kan ook gesproken worden van semiautonoom team (Strikwerda, 2012).


Eigen aan dit type teams is dus dat ze een grote mate aan autonomie, of een

vergroting van de regelmogelijkheden, hebben gekregen. Dit wordt ook empowerment

genoemd. Leden van het team hebben door deze empowerment de autoriteit en

verantwoordelijkheid gekregen om zelfstandig beslissingen te nemen, veelal in

samenspraak met de overige teamleden. De teamleden hoeven hier dus geen overleg

over te voeren met een manager. 


Het acroniem ARIA (Fisher, 1993) geeft aan waar het in de kern om gaat:

  • Authority : bevoegdheid om bepaalde beslissingen te nemen, beschikken over
  • een bepaald bugdet
  • Resources : middelen (materialen, tijd, ruimte, training, etc.)
  • – Information : beschikken over alle relevante informatie
  • – Accountability : aanspreekbaar zijn op resultaten

Voordelen van empowerment zijn volgens Leigh Richards (2014):

– medewerkers kunnen goede ideeën hebben hoe de productiviteit te vergroten en

de kosten te verlagen. Door hen de mogelijkheid te even hun ideeën te uiten

komen deze ideeën bovendrijven;

– door hun grotere autonomie kunnen empowerde medewerkers een betere

klantenservice bieden;

Nadelen van empowerment kunnen zijn:

– medewerkers kunnen misbruik maken van de gedelegeerde macht;

– voor sommige medewerkers is het teveel verantwoordelijkheid;

(Bron : http://www.citehr.com/6737-advantages-disadvantagesempowerment.html#ixzz2sAs5RrLQ)

Zelfsturende teams zijn voortgekomen uit de sociotechniek. Dit is een stroming in de

bedrijfskunde die het verband tussen drie elementen in de organisatie centraal stelt:

– enerzijds arbeidsverdeling

– anderzijds de productiviteit van de organisatie en

– de kwaliteit van het werk van mensen.

In de jaren 50 van de vorige eeuw ontwikkelde de Tavistock Group in Engeland het

eerste sociotechnische systeem. Daarbij werd beoogd om tot een afstemming te

komen tussen het technische en het sociale systeem, in eerste instantie in de Engelse

kolenmijnen. Vervolgens vonden zelfstandige teams hun toepassing in de productie

van de Zweedse automobielindustrie. Daarna was het hek van de dam en werden

zelfsturende teams in de jaren 70 van de vorige eeuw steeds meer toegepast in de

VS.

Tegenwoordig worden zelfsturende teams op steeds grotere schaal toegepast én in

een groot aantal landen, én ook in de dienstverlening.

Volgens Vissen en Bunjes (1995) vindt ‘In traditionele organisaties de besturing van

de organisatie grotendeels plaats door leidinggevende personen en via onpersoonlijke

besturing, in de vorm van procedures, regels en systemen. Er is sprake van een

'verticale' scheiding van werk. In de teamgerichte organisatie vindt er een omkering

van de verticale scheiding van werk plaats. Een expliciet uitgangspunt is het vergroten

van de regelmogelijkheden van individuen en teams. Dit wil zeggen dat activiteiten

binnen teams worden gepland en bijgestuurd, dat eventuele storingen in het

produktieproces binnen het team worden opgelost en dat het team de eigen prestatie

stuurt’.

Om een zelfsturend team tot een succes te maken moet tevens gedacht worden aan

het voorkomen van de volgende vijf klassieke missers

(Bron: Vaarwel zelfsturende teams?

http://www.managementsite.nl/39949/innovatie/zelforganisatie-zelfsturende-teams-hypeessentie.html)

1. Geen afgebakende teamtaak

Weliswaar heeft het team dezelfde uitvoerende taken als voorheen toebedeeld

gekregen, maar ze heeft niet de verantwoordelijkheid gedelegeerd gekregen voor

een betekenisvolle teamtaak.

2. Onvoldoende regelmogelijkheden

Het team is onvoldoende empowered, zodat ze niet in staat is om de teamtaak

zelfstandig uit te voeren en werkelijk zelf te kunnen sturen.

3. Geen tijd of aandacht voor transitie

Zoals eerder al is geconstateerd, kan niet iedereen (onmiddellijk) met de toebedeelde

verantwoordelijkheid omgaan. Daartoe is tijd nodig, tijd om de medewerkers te laten

wennen aan de nieuwe verworvenheden, en deze wordt niet altijd geboden.

Bij succesvolle zelfsturende teams is er dan ook tijd en energie uitgetrokken om

te sturen naar zelfsturing..

4. Oude controlereflexen

Managers zijn sterk gewend aan beheersing (de ‘command and control’ structuur).

Het is dan ook moeilijk voor hen om medewerkers los te kunnen laten en hen

verantwoordelijkheid te geven. Loslaten betekent echter niet alles uit de handen laten

vallen, maar anders sturen en actief de voorwaarden scheppen waaronder

professionals zichzelf kunnen sturen.

5. Niet consequent

Er dient erop te worden gelet dat zelfsturende teams ook daadwerkelijk zelfsturend

zijn. Er is dan ook een context nodig waarbinnen men oprecht geloofd in het

vermogen van een dergelijk team om zichzelf te kunnen sturen. 


Share for us